Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Johnie_G
Ik heb een aantal vragen over de conditietesten bij de brandweer.
- Zijn alle conditietesten bij elk korps hetzelfde?
- Wat moet je vooral doen bij zo'n conditietest?
Met vriendelijke groet,
Johnie.
Veel korpsen hebben hun eigen eisenpakket samengesteld.
Natuurlijk zijn er wel onderdelen hetzelfde of op elkaar gelijkend, maar verschillen heb je zeker.
Om een idee te krijgen wat je kan verwachten hieronder een overzicht van tests van een beroepskorps in een middelgrote gemeente:
Sportzaal
>> Sprintjes 20 meter 6x elk binnen 4 sec. (explosieve kracht, opbouwen zuurstofschuld)
>> Optrekken aan rekstok en uithangen min.8x (armkracht)
>> Samengestelde beweging 10x. Vanuit hurkzit tot ligsteun, terug naar hurkzit, opspringen en weer terug naar hurkzit (motoriek)
>> Medicin bal over een vastgestelde afstand gooien. Min. 9 meter (buik/rugspieren)
>> Behendigheidsparcours 3 rondjes binnen 2.30 min (motoriek en conditioneel)
Buitenterrein
>> Laddertest 24meter (hoogtetest)
>> Slachtoffer verplaatsen 75 kg. over 30 meter
>> Gevulde slang 75 mm. verplaatsen over 20 meter
Oefengebouw/oriëntatiebaan
>> Traplopen met 2x 75 mm slangen naar 3-hoog vervolgens vaatje 20 kg omhoog hijsen: dit binnen 8 minuten
>> Parcours afleggen in het donker (engtetest)
Coopertest
>> 12 minuten hardlopen minimale afstand 2400 meter
Zwembad
>> 150 meter schoolslag (in overall)
>> 100 meter rugslag (in overall)
>> Met sprong te water gaan en vervolgens minstens 25 meter onder water zwemmen
Aanvullende eisen duiker
>> 150 meter schoolslag met loodgordel 4 kg
>> 100 meter rugslag met loodgordel 4 kg
>> Met loodgordel watertrappen, hoekduik naar de bodem, loodgordel afdoen, boven komen, hoekduik naar de bodem en loodgordel weer omdoen. Boven water komen
>> Geblindeerd 5 bordjes opduiken. In het water beginnen rug tegen de muur naar de bodem laten zakken vervolgens bordjes ophalen
>> Onder water 3 salto’s voorover, boven komen en vervolgens 3 salto’s achterover
En wat je vooral moet doen tijdens een conditietest is doorgaan.
Ook als het echt niet meer gaat moet je laten zien dat je niet opgeeft.
Je instelling is minstens zo belangrijk dan je prestatie.
Ik weet van een voorbeeld dat iemand die het vrij makkelijk haalde maar zich geen extra seconde inspande het niet werd.
Degene die aangenomen werd had het nèt niet gehaald binnen de tijd, maar bleef doorgaan.
Uiteindelijk kwam hij kotsend over de streep.
De redenering van de aannamecommissie was dat je conditie kunt trainen, mentaliteit niet.
Bedankt voor de reactie.
De reden waarom ik dit vraag is omdat ik zelf bij de brandweer heb gesolliciteerd, maar mijn conditie niet een van de beste is. Ik maak me geen enkele zorgen over mijn mentale vlak, omdat ik zeker weet dat ik sterk in mijn schoenen sta.
Ik ben nu 18 en toen ik ongeveer 15 jaar was, kreeg ik last van een sociale fobie. Ik was dus bang om onder de mensen te komen en dat kwam voort uit een bloosfobie(angst om een rood hoofd te krijgen). Op een gegeven moment durfte ik ook niet meer naar school toe en heb toen ook moeten stoppen(ondanks dat ik steeds goede cijfers haalde, rapport was de beste van drie klasse). Nu ga ik overigens weer naar school om alsnog mijn VMBO te halen.
Vanaf mijn dertiende heb ik mijn eigen ouders moeten verzorgen, ik was dat niet verplicht, was eigen initiatief. Mijn vader heeft MS en mijn moeder had longemfyceem en zelf ook een helebboel angsten(sociale fobie, bang om ziek te worden en om dood te gaan) dus zij kwam niet meer buiten. Met name had ik de verzorging van mijn moeder en dat ging op een gegeven moment zo ver dat ik haar met een trippelstoel door huis moest vervoeren en kleding aan moest doen, omdat zij haar mentaal en fysiek gewoon te zwak voor werd. Dat ik 17 was kwam mijn moeder in het ziekenhuis te liggen. Dit was een periode van 3 maanden waarin ik mijn moeder drie keer met een ambulance naar het ziekenhuis kon brengen. Ze kreeg steeds longontstekingen en infecties en haar longemfyceem was zo erg geworden dat het te vergelijken was met longkanker. Na die drie maanden was ze helemaal op, ze werd warrig van de morfine, vergat heleboel dingen, zoals de dood van haar vader, heb ik haar opniew moeten vertellen, en dat zou allemaal niet meer goed komen. In een helder moment heeft ze dan ook besloten met de longarts dat haar zuurstof omhoog zou gaan en dat zou haar in een diepe slaap brengen, haar ademhaling stoppen en uiteindelijk haar hart. Een dag later is ze overleden en ik wilde degene zijn die als eerste gebeld zou worden en dat is ook gebeurt. Bij het afleggen ben ik betrokken geweest en bij zo'n beetje alle andere beslissingen rond om de begrafenis. Ik mocht ook uiteindelijk de kist laten zakken.
Na deze periode ben ik weer terug gegaan naar school en die stap was zeer moeilijk om te ztten aangezien ik altijd bang was voor school.
Ik weet zeker dat dit allemaal aangeeft dat ik mentaal zeer sterk in mijn schoenen sta, ik heb dit allemaal tenslotte op zeer jonge leeftijd meegemaakt en moeten overwinnen en ik sta nog steeds met beide benen op de grond zonder alcohol of drugs te gebruiken.
Maar door dit alles kon ik niet echt veel aan sport doen, waardoor mijn conditie niet echt top is. Nou heb ik wel een ding, dat is hoe moeilijker iets wordt, er ik er meer voor ga, mijzelf meer geef en er harder voor ga knokken, maar of ikdie test dan zal halen? Ok was ik allergies voor chloorwater, waardoor ik geen zwemdiploma's heb. Ik kan wel zodanig zwemmen, dat als ik in het water val ik mijn eigen wel zou kunnen redden, maar aan de eisen zou ik (nog) niet kunnen voldoen(binnenkort ga ik voor mijn zwemdiploma's). Nou heeft het korps mij wel verteld dat zwemdiploma's voor de vrijwilligers binnen dit korps niet vereist is, omdat het duiken aan de marine brandweer is uitgegeven.
Ik wil al van kleins af aan bij de brandweer, omdat ik het gewoon een schitterend beroep vind. Ik laat me eigenlijk door niets of niemand stoppen om dit doel te bereiken, maar zal ik het nu wel proberen? Ik bedoel, sla ik geen verkeed figuur als ik de test voorledig verknal?
Zou goed zijn als meerdere mensen je antwoord lezen, zodat men beseft dat de grootte van het kerstpakket of hoeveel sneeuw er is gevallen tijdens de wintersport toch eigenlijk wel minder belangrijke zaken zijn in het leven!
Altijd goed om je hart te luchten.
Niet alleen hier, maar wellicht ook bij personen die je er verder mee kunnen helpen.
Ik bedoel, het is zo kort geleden alle narigheid die je hebt meegemaakt, dat moet echt een plek krijgen in je leven.
Van de brandweer heb ik meer verstand, dus daar kan ik iets meer zinnigs over vertellen.
Zelf ben ik beroeps en vrijwilliger en ken ik dus ook de verschillen.
Zeker bij een vrijwillig korps zijn ze vaak blij met iedereen die interesse toont.
En is het zo dat je langzaam aan de contacten kan opbouwen.
Neem eens contact op met je plaatselijke korps en ga langs voor een vrijblijvend gesprek.
Vertel ook eerlijk dat je een moeilijke periode achter de rug hebt of dat je daar nog eigenlijk gedeeltelijk inzit.
De volgende stap kan zijn dat je op een oefenavond gaat kijken.
Zo zien de toekomstige collega's alvast je gezicht en kan je een praatje maken na afloop.
En als je nu al inzit over je conditie kan je natuurlijk al beginnen regelmatig te sporten (hardlopen, fietsen, sportschool).
Voel je je beter, tijdens het sporten kan je je hoofd leegmaken of juist nadenken en kom je straks met (nog) meer zelfvertrouwen op de brandweerkazerne voor je gesprek en/of test.
Voordeel is dat je pas 18 bent.
Je hebt dus nog meer dan genoeg tijd om het te realiseren dat je bij de brandweer komt.
Maar eerst er aan werken dat je lekker in je vel zit, dan komt de rest hopelijk vanzelf.
Heel veel succes gewenst!
Alweer hartelijk dank voor de reactie.
Het was zeker even goed om het verhaal te typen om het ff van me af te zetten, of het nou wel of niet nodig voelt, het is altijd fijn.
Over dat gesprek met dat plaatselijke korps. Ik heb al een gesprek gehad van ongeveer anderhalf uur en ook al een rondleiding van ook ongeveer anderhalf uur.
Dit inverband met een werkstuk dat ik moest maken voor school.
Ik ben van plan om weer contact op te nemen en de man die mij de rondleiding heeft gegeven bij wijze van dank ook een uitdraaitje te geven van mijn verslag.
Dan zou ik ook kunnen vragen of ik een keer kan komen kijken tijdens een oefenavond.
Ik ga er nu gewoon 100% voor om bij de brandweer te komen. Lukt het niet, dan heb ik in ieder geval mijn gezicht laten zien voor het volgend moment dat er een vacature vrijkomt.
Met vriendelijke groet,
Johnie.
Hoi Johnie,
ik begrijp uit je verhaal dat je van de ene kant ontzettend graag bij de brandweer wil en van de andere kant toch nog een klein beetje twijfelt om deze stap te zetten.
Ik zou je willen aanraden om nú een keus te maken en hier, zonder verder meer over na te denken, achter te staan. (ook als je de keus zou maken om niet met de brandweer verder te gaan)
Ik hoop echter dat je je twijfels aan de kant zet, de keus maakt ‘' ik wil bij die brandweer’' en hier voor de volle 200 procent voor gaat.
Uit ervaring weet ik bijna zeker dat je dan niet alleen je droom zult waarmaken maar dat je ook nog een stel gasten zult leren kennen die je door dik en dun zullen steunen.
heel veel succes en ga ervoor.
Frenk.
